در هنگام قطع برق، آسانسور و سیستم ترمز موتور آسانسور باید بصورت اتوماتیک عمل نمایند. بنابراین در آسانسور ترمزهای اصطکاکی الکترومغناطیسی به کار می رود. چنانچه کابین آسانسور با ۱۲۵ درصد بار اسمی خود در سرعت نرمال حرکت نماید، ترمزها باید توانایی متوقف ساختن کل مجموعه را داشته باشند و سریع سیستم را به حالت سکون برسانند. با توجه به این که عمل ترمز، شتاب منفی محسوب می گردد، شتاب منفی این حالت نباید بیشتر از آنچه در اثر عملکرد سیستم مکانیزم ایمنی بالابر و یا توقف کابین در اثر برخورد با ضربه گیر ها بوجود می آید باشد . این حد معمولا توسط ترمز اضطراری، پاراشوت تعریف می گردد. می دانید که شتاب منفی ایجاد شده توسط پاراشوت بسیار بالا بوده و در حد برخورد کابین با یک مانع نظیر ضربه گیرهای بافر ته چاه می باشد.
معمولا ترمز موتور در جهت محوری از موتور نصب می گردد که سرعت زیاد است، چرا که گشتاور مورد نیاز برای ترمز بر روی این محور از موتور به نسبت کمتر می باشد. به شرط اینکه دور توسط سیستم مکانیکی مستقیم به محور چرخ رانش (سیلندر دنده زنجیر) متصل گردیده باشد.
در سیستمهایی که به روش غیر مستقیم متصل هستند از تسمه های با مقطع V شکل و تسمه هاس دندانه دارد و یا زنجیر استفاده می شود. ترمز روی محور چرخ رانش نصب می گردد تا در صورتی که تسمه یا زنجیر قادر به عمل نباشد، ترمز عمل نماید.
ترمزهای آسانسور معمولا از نوع گیرش خارجی است، که از دو کفشک تشکیل شده ولی بندرت، از نوع باز شونده داخل در ماشین های بدون چرخ دنده با ابعاد بزرگ نیز استفاده می شود . توجه داشته باشید که ترمز از نوع تسمه ای، در رابطه با آسانسورها مجاز نیست.
ترمز می بایست بوسیله فنرهای فشاری و یا نیروی وزن عمل نماید و همچنین می بایست بوسیله نیروی سیستم الکترومغناطیس و یا الکتروهیدرولیک باز شود. با قطع جریان برق حداقل دو وسیله مستقل الکتریکی جهت متوقف ساختن مجموعه آسانسور بایستی وجود داشته باشد تا ترمز بلافاصله اعمال گردد.